Tag Archief van: outcross Mastiff
Snotapen!
Van snotneuzen naar snotapen hihi!
Ze doen het super goed, die kleine apen. We hebben ze nog een tijdje flesvoeding bijgegeven tot het moment dat de kleine Bon Scott niet alleen zijn voorpoten razendsnel om mijn polsen klemden, maar ook zijn achterpoten! Hahaha het was net een aapje dat in een boom hing. Maar goed, om veiligheidsredenen zijn we maar mee gestopt met het flessen.
Ze hebben inmiddels tandjes en snappen hoe je met je tong kunt lebberen uit een bak, dus ze mogen het zelf uitzoeken die kleine snotapen.
In de afgelopen 2 weken bleef het een beetje hectisch aangezien het rocheltje bij een aantal pups opgevolgd werd door ’n snotneusje. Onze Bones reageerde enorm heftig op de antibiotica die ze kreeg i.v.m. de infectie op de luchtwegen. Resultaat was 40 graden koorts en samentrekkende maag, arm ding. En omdat het blijkbaar nog niet genoeg was, ontstond er bij Alex zaterdagnacht Mastitis (ontsteking aan de tepels-melkklieren).
Gelukkig kent homeopaat Marielle Rekveld onze hondjes als geen ander en zorgde haar behandeling ervoor dat zowel Boontje als Alex binnen een dag of 2 weer de oude waren. Dierenkliniek Sleeuwijk stond uiteraard voor ons klaar wanneer nodig maar hoeveel medicijnen wil je geven? Nou eigenlijk geen. Waanzinnig hoe je met een ieniemienie korreltje zo’n grote honden die echt ziek waren op de been krijgt. Super bedankt Marielle Rekveld van Het Reckveld!
En nu kunnen we dus eindelijk genieten van onze dreumesen!
Ze zijn prachtig en sterk en lief en leuk en en en hahaha 🙂 . De eerste weken slapen en eten ze vooral, maar nu beginnen ze ook lekker te spelen en te praten. Dan hoor je ineens wraf! en dan maakt er weer 1 een sprongetje naar zijn broertje of zusje, begint aan oren te sabbelen of staarten te trekken.
De nieuwe eigenaren zijn afgelopen weekend geweest en waren op slag verliefd op ‘hun’ hummeltje. Echt leuk om te zien!
De stambomen zijn aangevraagd en de alle hondjes krijgen een My Dog DNA paspoortje mee. Daarmee kunnen we zien wat de genetische gezondheid en de genetische diversiteit is. Want het allerbelangrijkste is toch maar dat deze frummels lekker lang bij hun nieuwe baasjes kunnen wonen zonder al te veel dierenarts bezoekjes. Gezien het gemak waarmee ze de afgelopen weken de bacteriën getrotseerd hebben, zit dat vast wel goed!
ff meegenieten van al het leuks wat Alex te verduren heeft hahaha, de lieverd!
Meer berichtjes over de gezondheidsresultaten en overige info over de family zijn HIER te vinden.
Koek en Zopie
Tis koud, ze zijn goed verkouden dus tijd voor ‘koek en zopie’!
Jemig, wat vonden we het spannend afgelopen week. Nog maar 2 dagen en we mogen ervan uitgaan dat de kleine mormels super sterk zijn en niet ziek worden. Ze zuipen er op los en blijven groeien 🙂 . En die arme Lex was zo ziek gisterennacht. Terwijl ik in haar waterige ogen kijk en de dikke snottebellen uit haar neus blijf afpoetsen, fluiter ik bemoedigende woorden in haar oor. Je ziet haar denken; “Nee, jij zou lekker blijven liggen als er 9 kinderen aan je borsten trekken en je kop vol snot zit!” En gelijk heeft ze, de arme schat.
Via Facebook kreeg ik de tip om bierpap te maken voor Alex, i.v.m. de bevordering van de melkafgifte. Dus hup de kelder ingedoken op zoek naar de ingrediënten. Nou stond daar ff geen donkerbier, maar ach bokbier is ook donker en het is tenslotte herfst 🙂 . Enfin Mark slaapt, dus ik waag me op zijn (kook)terrein. Geitenmelk koken, eieren splitsen, opkloppen, beetje suiker, snufjes zout, klontje roomboter en dan het bokbier op 80 graden toevoegen. Nou zo ongeveer is het gelukt haha. Wat een gekledder; een keukenprinsesje zal ik nooit worden 😉 .
Alex vindt het heerlijk, een eierkoek erbij en wat brokjes; jammie! Freddy staat te trappelen om de bak en lepel af te likken. Ik denk dat hij zijn pups ook mee wil voeden. Zelfs ons Chrisje vindt het lekker!
Als Mark wakker wordt, vertel ik hem dat Lexje zo beroerd was die nacht. Daarna vertel ik hem trots over mijn kookkunsten en laat hem het recept zien van de koek en zopie die ik gemaakt heb. Het lijkt te werken, geef ik aan, Alex snottert minder, neemt eindelijk haar rust en snurkt lekker als ze haar kids voedt. Ze geeft genoeg melk en de pupsels die dansen heerlijk door hun slaapkamer als ze gedronken hebben! En bij het wegen, bleef onze Queen B zelfs stil liggen.
Als hij het recept leest, vraagt hij me terloops naar het donkere bier. Ik zeg; “Nou, ik heb gewoon dat bokbier gepakt dat in de kelder stond.” Het antwoord….; lieverd daar zullen ze wel van dansen en lekker op slapen. Dat bevat 12% alcohol!
Anyway ze doen het een stuk beter 😛
Jetje is weer lekker aan het spelen met onze Rhaps. Papa Freddy komt af en toe stiekem de werpkist ingelopen en vindt het enorm interessant. Eerst heel voorzichtig stapje voor stapje de werpkist in, druk snuffelen, dan stiekem spieken en dan heel lief miepmiepmiep ( vrij vertaald – ik weet het niet – ik vind het leuk – ik weet het niet). Lieve paps!
Rhaps is eigenlijk de enige hond voor wie het poortje van de kennel gesloten blijft. Ze vind het zooooo geweldig, net zoals ze Jetje zo’n prachtig cadeautje vindt. Lijkt handig dat die hummels zonder de lompigheid van haar opgroeien haha.
We blijven nog ff bijflessen voor de zekerheid. Ik kreeg overigens een handige tip om lactulose te kopen i.v.m. mogelijke verstopping door de flesvoeding. Mark stapt een paar uur later met goede moed het Kruidvat binnen om een flesje op te pikken. Helaas niet vindbaar aangezien die winkel in Wijk echt een groot assortiment heeft, maar waar staat het?? De moed zinkt mij al in de schoenen bij de gedachte daar iets te moeten kopen, helemaal op zaterdag.
Enfin, hij op zoek naar een medewerker. De dame in kwestie vraagt hem een andere medewerker te raadplegen aangezien zij tenslotte schappen aan het vullen is. De volgende medewerker vraagt aan Mark wat lactulose is. Geduldig legt hij uit dat het een laxeermiddel is, wat gebruikt wordt bij verstopping van de darmen. Haar reactie? Oh heeft u daar dan last van?
Verstandig als hij is, negeert hij de vraag en probeert er op een andere manier achter te komen waar dat flesje staat. Het gesprek wordt vervolgd:
‘Heeft u ook Norrit?
Ja dat hebben we!
OK, waar staat die.
Maar meneer dat moet u echt niet nemen als u last heeft van verstopping…
Eens, maar waar staat het? Met alle waarschijnlijkheid staat de lactulose ernaast.
En warempel!
Geweldig ik krijg er nog de slappe lach van!
Voor nu nog een paar foto’s van onze mooie wormpjes en dan wens ik iedereen een fijne zondag. En zo lief dat iedereen meeleeft en mee duimt! We tellen af, nog 2 dagen 🙂
PS: op de voorlaatste foto mist een pup omdat die aan de bar zit bij Mark. Tis tenslotte weekend, mannen onder elkaar!
Verlanglijstje Sinterklaas!
Wat wil je nog meer?
Als je 6 grote, lieve woefen bij je hebt wonen en dan ook nog 9 van die kleine 4-voeters in huis 🙂
We genieten enorm van de kleintjes en ze groeien goed, al heeft Alex niet helemaal genoeg melk voor haar kroost. Bij Juultje was dat geen issue, maar laten we eerlijk zijn; die kon de 5 pups met haar 10 tepels met 2 poten in haar neus voeden.
We vinden het heel belangrijk dat de kleintjes zoveel mogelijk moedermelk drinken om groot en sterk te worden, maar tegen een flesje aan de bar zeggen ze geen nee!
De meiden zijn echte zuipers en een aantal kerels lurken ook naar hartenlust. Uiteraard heb je er altijd een paar die liever bij mams drinken. Nou prima hoor mannen, mama’s kindjes moeten er ook zijn 😉 En vroeg of laat..
Hadden we de eerste 2 dagen geen idee wie wie was, nu zie je de ontwikkeling in uiterlijk maar ook hun karaktertjes. Badu; de frêle dame die echt niet over zich heen laat lopen, Queen B; de stevige boerin die altijd de beste plek aan de bar veroverd, Bowie; met als motto eigenwijs is ook wijs, Bruce de bouwvakker en Captain Beefheart regeert de boel op z’n tijd met zijn gezang. Zo hebben ze allemaal hun eigen karaktertje.
En dan is het ineens spannend…. Jetje heeft een virusje opgelopen een paar weken voor de bevalling. Ze leek het zelf opgelost te hebben aangezien ze maar een paar dagen kuchte. Helaas pakt het door en ontwikkelt het zich in een fikse bacteriële infectie op de voorste luchtwegen (geen kennelhoest), zo vertelde de dierenarts toen Mark hem zondag bezocht. Ze heeft flinke koorts, hoest slijm op en heeft een grote snottebel aan haar neus hangen.
Dat hebben we nog nooit gehad; een hond die verkouden is en dan uitgerekend nu. Freddy en Rhapsody lopen ook 1 a 2 dagen te hoesten…
Zondagnacht begint Alex. En nu?
Het advies van de dierenarts was om alle honden direct op de antibiotica te zetten, maar gadverdamme, pups en antibiotica? We besluiten om Jet, Alex, Freddy en Rhaps antibiotica te geven en de rest nauwlettend in de gaten te houden.
Boontje en Juul krijgen al een tijdje homeopathische middelen die weerstand verhogend werken en die zijn nog vrij van hoesten.
We zetten de warmtedeken voor de pups een tandje hoger en gaan bijvoeden met de fles. Hiermee hopen we dat ze geen energie verspillen aan het verwarmen van hun kleine lijfjes en met de extra voeding hebben ze wat meer bij te zetten als zij het ook krijgen. Intussen proest Alex, mijn bovenste beste woefje, de pups vol terwijl ze hen schoon likt. Die tip met handen wassen enzo hebben we maar laten varen. Wel hebben we een luchtbevochtiger geplaatst bij de werpkist met daarin tea tree olie.
Woensdag geeft de dierenarts aan dat als de pups het binnen 5 dagen niet oppikken, ze het waarschijnlijk niet zullen krijgen, zo vertelt hij Mark als die Alex en Jetje nog even checken.
Fingers crossed. Spannend, dat is het! Maar we hebben goede hoop aangezien Juultje en onze Boon nergens last van hebben. Tot een paar uur later dan. Woensdagavond begint Juul en donderdagmorgen Boontje, damn! Hup, die ook aan de pillen. Krijg er de zenuwen van!
Wat te doen met die lieve, kleine koters? De dierenarts zegt antibiotica geven en ons gevoel zegt niet doen tot er iets aan de hand is. Ze komen immers goed aan, hebben keurige ontlasting, slapen heerlijk en zijn levendig en krachtig. Antibiotica maakt niet alleen de slechte maar ook de goede bacteriën kapot, heeft vaak diarree tot gevolg en uitdroging is voor zo’n klein wormpje wel heel riskant. Gelukkig heb ik hele lieve vriendinnetjes met veel ervaring en goede contacten. Zo werd ik teruggebeld door een fijne dierenarts in het noorden van het land, die ons gevoel bevestigde. We blijven doen wat we doen en zolang de pupsels zo voortdoen, gaan we niets toedienen en blijven we lekker van hen genieten.
Dus lieve Sinterklaas,
We hebben al jaren niets meer gevraagd,
Maar nu willen we graag dat u die rot bacteriën uit ons huis jaagt.
Zodat de kleine cavia’s over een paar dagen uit hun ogen kunnen kijken,
En zien op wie ze lijken.
Op een snottebel zit niemand te wachten,
En ook niet op andere gezondheidsklachten.
De grote woefen zijn gelukkig al een stuk opgeknapt al snottert Alex nog behoorlijk dus fingers crossed.
De kleintjes doen het nog steeds super en groeien per dag zo’n 8-10%. En ze zijn een partij sterk! En hoe weet ik dat? Ik moest Mark afgelopen dinsdag uitleggen hoe ik aan die grote zuigvlek op mijn kin kwam, hahaha.
Bon Scott had zich vastgezogen in de hoop dat er melk uitkwam in het kader – de aanhouder wint!
Bowie is de eerste die een paar stapjes maakt, ook al is hij zo blind als een mol haha. Prachtig!
Vliegende honden
Die kleine mormels kruipen – vallen – ‘lopen’ eigenlijk al vanaf de eerste dag alle kanten op. En als ze aan de ‘wandel’ gaan, ontstaat al snel genoeg een hoop lawaai want de frutjes moeten nog ruim een week geduld hebben voor ze hun moeder en ons kunnen zien en horen.
Voor nu gaan ze op de warmte en geur af en dat is soms best heel lastig, stel ik vast, als ze luid piepend door de werpkist hobbelen.
Om ze een beetje bij elkaar te houden tot de navigatie goed functioneert, hadden we een kleiner kistje in de werpkist staan. Dat was eigenlijk alleen de eerste dag enigszins zinvol. Ze klimmen naar de kant en storten zich dan naar beneden richting moeders.
Boris geeft een demo, hoe dat sky-diven gaat…
Reden om t anders aan te pakken! We maken weer een schotje in de werkkist, kunnen de pups niet op elk moment naar Alex en andersom. En waarom mogen de pups dan niet de hele dag bij Lexje. Nou kijk ze is niet zo heel subtiel, op z’n zachtst gezegd. Op dag 2 zat ze al bijna met haar poezelige billen op 3 pups, detail… En aangezien we nog meer van die harige en gevederde kinderen hebben, kan ik er niet de hele dag bij zijn.
Enfin, schot gemaakt over de breedte van de werpkist, 39 cm diep en ruim 60 cm hoog. Ziet er best goed uit, al zeg ik het zelf.
Kan ik even een half uurtje op de bank instorten voor de 2-benige kids komen. En blijkbaar had ik het nodig met gemiddeld een uurtje of 4 slaap per dag.
Ik denk dat ik een kwartier sliep toen Boontje met haar poezelige hoofdje over mijn hoofd zwabberde om me wakker te maken. Volledig van de wereld kijk ik direct naar de werpkist en daar zit ze. Juist Alex, in het kleine hokje waar de 9 kids ook liggen. Ze kijkt me blij en hijgend aan en ik hoor niks, helemaal niks.
Ik schrik me rot, spring overeind, vlieg de babykamer in (ja ook ik kon vliegen) en begin als een gek die pups onder Alex weg te halen. Nou zat ze dus blijkbaar met haar billen net boven de grond en lagen die smurfjes heerlijk te drinken. Die kleintjes schrikken zich natuurlijk ook helemaal kapot en krioelen door de werpkist waar ik ze angstvallig bij elkaar probeer te houden. Intussen bedenk ik me hoe ik Alex in vredesnaam uit dat hokje krijg – 39 cm breed en ruim 60 cm hoog?!
Dan komt Mark binnen, onze reddende engel die direct een schroefmachine wilde pakken. Maar niets van dat alles was nodig hoor. Natuurlijk niet want niet alleen de pups kunnen vliegen, ook Alex springt doodleuk en elegant terug in de werpkist…. Pff 10 jaar ouder (per persoon ja)!
Hahaha wat een maffe toestand en moeder en kids, die maken het uitstekend!
Meer berichtjes over de family zijn HIER te vinden.
Hoe noem je nou zo’n 3/4 Mastiff?
Super trots zijn we op Barbamama en Barbapapa en de Barbapups. Maar tis toch handig dat we er wat kleurtjes aan geven zodat we weten wie wie is. Je kunt ze tenslotte niet elke keer op hun rug leggen 😉 .
Uiteraard hebben de kids van ‘mijn’ Barbapapa meegeholpen om namen te bedenken en voila we hebben een:
Boris, Bowie, Bruce, Badu, Bluf, Queen B, Bon Scott, Cpt. Beefheart (eens het roept wat lastig, maar reageert ook op Bifi) en Bono mag natuurlijk niet ontbreken.
De liefhebbers mogen het verband zoeken tussen de namen. Ik zal een hint geven. Queen B blijft bij ons wonen. Kan natuurlijk niet anders als je oma koningin Juliana is, je moeder vernoemd is naar onze koning Wim-Lex en je vader Freddie (Mercury) is.
Maar hoe gaat het nou met hen, wilde je weten. Ja top! Wat een heerlijke vreetzakjes zijn het!
En ja ik ben jaloers dat ik niet zo lekker kan slapen als zij, maar wat is het de moeite waard! Een heerlijk schouwspel en af en toe waan je je in de dierentuin met 9 aapjes om je heen die krijsen omdat ze NU willen eten. Geweldig!
Meer berichtjes over de family zijn hier te vinden.
9 gezonde wondertjes!
Wat zijn we trots!
Onze Lex huppelt tot kort voor de bevalling nog fris en fruitig rond met maar 1 doel: eten!
Haha ze heeft de afgelopen weken de kamer en keuken meerdere malen per dag gestofzuigd maar ook nu nog wil ze eten!
Op 20 november begint ze aan het einde van de ochtend afwisselend te hijgen en te slapen (en eten natuurlijk).
Mark komt uit zijn werk en mijn vriendinnetje Anje komt ook deze kant op. Puppies are on their way!
Het ritme van hijgen, slapen, eten, poepen, plassen, drinken houdt ze 24 uur vol en dan wordt het tempo opgevoerd. Na de lunch loop ik inmiddels in een behoorlijk tempo samen met Alex rondjes. Door de keukendeur eruit, naar achteren en via de schuur weer naar binnen etc. Rond 15:00 uur besluiten we dat ze nu gewoon ff rust moet hebben en gaat ze voor de keukendeur zitten wachten. Na 5 minuten kondigt de eerste pup zich aan! Jaaaa het is zover. We nemen Lexje mee naar de werpkist en daar komt het eerste kereltje, prachtig!
We kunnen niet wachten om de 6 pupjes te zien. In een prachtig tempo komen de pupjes 1 voor 1 en worden ze zorgvuldig door mama verwelkomt. Nageboorten kapot maken en snel opeten, navelstrengetjes doorbijten en wassen maar. En als ze niet op de goede plek liggen, dan pakt ze ze heel voorzichtig vast en legt ze iets dichter bij haar.
De eerste dame volgt na 3 mannen rond half 5. We doen ons best om ze een beetje uit elkaar te houden en een omschrijving aan de ‘hamsters’ te geven aan de hand van tekeningen op de vacht. Om 10 voor 5 rolt het tweede dametje eruit na haar broertje en is het 6-tal compleet…
Hihi het wordt een echte verrassing als meneertje 7 zich om 18:00 uur aandient, waarna ze zich gaat likken naast de werpkist, en meneer 8 volgt. 8 kleine sterke mini woefjes, geweldig en ze zijn allemaal even sterk en mooi! En om 19:00 uur komt ook de laatste Tarzan naar buiten.
Wat een rijkdom, wat een weelde en wat doet onze Lex het goed. Ze heeft ons helemaal niet nodig 🙂 .
Ze is intens gelukkig met haar 7 kerels en 2 meiden. Rond 20:00 uur is het tijd voor een bakje voer uiteraard en potverdikkie wat ziet ze er geweldig uit. Bizar hoe snel ze weer terug in ‘model’ is en ze blijft net zo fit en vrolijk!
En hoe vindt de rest het? Wij zijn uiteraard apetrots. Papa Freddy en Boontje kwispelen hun staart er bijna af, Juultje vindt het reuze interessant, Jetje waant zich thuis is Slowakije bij haar broertjes en zusjes denk ik, en Rhaps? Die is niet te houden. Uiteraard krijgen alle honden een gepaste grom van mama Lex als ze te dicht in de buurt komen 😉
Mooi, mooi, mooi! Prachtig hoe de natuur snapt wat er moet gebeuren en het zelf regelt. Zo blij dat onze Lex en Freddy de pups zelf verwekt hebben én ons Lexje alle 9 wondertjes relaxed op de wereld heeft gezet. Dankbaar dat wij het mochten meemaken 🙂 .
PS: wat ook overweldigend is om te zien, horen en lezen hoe iedereen zo meeleeft en blij is voor ons.
Dank je wel allemaal lieve mensen!
Rond en gezond!
Je zou verwachten dat een woefke wiens buik in omvang bijna verdubbeld is en over een paar dagen moet bevallen het lekker rustig aan doet.
Omdat we het vermoeden hadden dat onze Sexy Lexy daar anders over dacht, hebben we een poging gedaan haar aan de lijn mee het veld op te nemen, tegen beter weten in haha.
We gaan er maar vanuit dat ze zelf het beste weet wat kan en niet kan? Heerlijk om haar nog zo lekker actief te zien!
Als tegen houden geen zin heeft dannuh hahaha
Dan is het wel handig dat ze uit de sloot en het kanaaltje blijft met die dikke buik. Erin gaat prima, drijven gaat ook, maar eruit hè, dat moest ook nog… heerlijk mutske is het!
Alex aan de lijn, oma Juultje geeft het goede voorbeeld; netjes draven en snuffelen.
Nee we gaan niet zwemmen Freddy, we gaan naar huis haha
Hoor wie klopt daar kinderen?!
Nog een paar dagen en dan gaan we de kleintjes zien.
Alex doet het geweldig en heeft tot nu toe geen enkele last ondervonden van haar dracht. Afgelopen zondag stond ons dwaasje nog op de (gladde!) tuintafel om zo de laatste peren uit de boom te halen. Ik heb haar uitgelegd dat dat toch niet zo heel handig is hihi.
Haar buik groeit goed en de pups zijn lekker beweeglijk. Betrap mezelf er soms op dat ik op mijn gemak naar de kleine bobbels zit te kijken die komen en gaan. Mooi hoor! Vandaag was Anouk hier, de fysio voor honden. Ze kent Alex al vanaf haar 6 maanden en die 2…die vinden elkaar zo leuk! Zodra Anouk op de grond gaat zitten, stort Alex zich letterlijk op haar. Ze heeft meteen de pups gemasseerd want ook zij voelde hen, alive and kicking hihi.
De babykamer is klaar en paps en mams hebben hem goed gekeurd :). Nog een paar dagen geduld!
En Hondenzwembad H2ond, dat is even gesloten zodat we alle tijd hebben voor ons meisje en haar kids. 🙂
Alex is drachtig!!
We zijn zo super blij!
Eindelijk is het zover; onze Sexy Lexy is drachtig. Ze heeft de afgelopen 4 weken alleen maar in de perenbomen gehangen dus ook de theorie dat je een net gedekte dame rustig moet houden in de eerste periode lijkt kolder.
Als het zo moet zijn, komt het goed en daar lijkt het op 🙂
Er van uitgaande dat Freddy en Lexje zich aan de afspraak houden en ze op mijn verjaardag de puppen verwekt hebben, mogen we 21 november van die kleine mini Mastiffs tegemoet zien. Of beter gezegd ons eerste F2 (2e generatie) outcross nestje tegemoet zien. Meer info op de website!
Kan niet wachten! Hieronder alvast one of the guys 🙂
